Het Verenigd Koninkrijk verlaat de Europese Unie. Dat is het resultaat van de volksraadpleging van gisteren, 23 juni – een resultaat dat meteen de beurzen de dieperik injaagt. Op basis van diverse enquêtes stel ik vast dat de meerderheid van de jongeren – pakweg de Britten tot 45 jaar – ervoor kiezen om binnen de EU te blijven. Het is natuurlijk cynisch dat net zij het langst zullen moeten leven met de gevolgen van deze beslissing. Het wordt meer dan tijd dat we beginnen met langetermijndenken. Want we zijn wel een hele zware hypotheek aan het leggen op de toekomst van onze kinderen.
Nog voor de echte gevolgen van dit referendum duidelijk zijn, kleuren de beurzen al bloedrood. Eens te meer het bewijs dat beleggers emotioneel te werk gaan. We hebben daar al meermaals op gewezen.
De boedelscheiding wordt een werk van lange adem. De ene dag zal de stemming positief zijn, de andere dag onder het vriespunt. Wel vermoed ik dat de Britten en de EU uiteindelijk zullen komen tot de meest rationele oplossing en een regeling zullen vinden die de impact op de handelsrelaties zo beperkt mogelijk zal houden.
Hoe moet het nu verder?
Ontkennen heeft geen zin: we belanden in een nieuwe economische realiteit. Er zijn meer vragen dan antwoorden. Is de uitstap van het Verenigd Koninkrijk de eerste dominosteen die valt en volgen binnenkort Nederland, Frankrijk, Italië…? Welke handelsakkoorden zullen er uiteindelijk onderling afgesproken worden?
Het is meer dan noodzakelijk om de gang van zaken binnen Europa eens tegen het licht te houden. Dit is hét moment om stil te staan, om ons te bezinnen en om na te denken over onze toekomst. Dat de eurosceptici de wind in de zeilen hebben, wil toch wat zeggen over de manke gang van zaken binnen Europa? Zelf blijf ik een grote voorstander van een eengemaakt Europa, maar ik ben ook niet blind voor het feit dat sommige politici er een potje van hebben gemaakt.
Niet het einde van de bruuske schommelingen
De adviseur in mij dacht vandaag bij het opstaan: hoe zal ik mijn klanten nu adviseren? En ik geef toe, ondanks het feit dat ik al jaren een rationele houding bepleit, dreven ook bij mij de emoties boven. Allerlei doemscenario’s doken op in mijn hoofd en hoe meer ik erover las, hoe zwarter mijn gedachten. Tijd om mezelf tot de orde te roepen. Om mij af te vragen: wat is er nu werkelijk gebeurd? Een deel van de Europese Unie heeft ervoor gekozen om het roer terug zelf in handen te nemen. Op zich is daar niets mis mee. Noch de voorstanders, noch de tegenstanders kunnen op dit eigenste moment de gevolgen juist inschatten. Dus zullen ze een strategie moeten bedenken om hier door te geraken.
Mijn advies vandaag is dan ook even helder als eenvoudig: ban de emoties. Wacht even af, tot op het moment dat we alles rustig kunnen analyseren. Wie toch denkt baat te kunnen hebben bij de situatie door te speculeren op vermeende opportuniteiten, geef ik ook een advies: doe het in stukjes en spreid het in de tijd. Want er zijn nog zekerheden: dit is niet het einde van de bruuske schommelingen op de beurs.
Wordt zeker vervolgd.